De heksenspreuk van Moedige Motorrijdsters

Ergens onderweg tijdens onze actie, verscheen dit gedicht van Frie Pierre. 

Ik publiceer het hier graag nog eens. Alle credits voor Frie!

In het zadel, handen aan het stuur

Rij veilig rond tot het volgende goede vuur

Rustige rit, vurige rit....

niemand delft het onderspit

Brullende motor of spinnende klepper

Alles overstijgend vrouwengekwetter

Girlpower, blond, ros, bruin, zwart of grijs..

Met deze dames is het altijd prijs.

Frie Pierre

4500 X DANK JULLIE WEL!

Moedige, lieve, genereuze Motorrijdsters,
Moedige, lieve, genereuze Supporters,



Wat kan ik nu vertellen?

Wat begon als een "Wild idee" op een blauwe maandagochtend liep gisteren uit op een warme groep stoere bikersters én bikers.

Half november startte Iris en ik deze actie, de facebook pagina liep als een trein en ook de discussiegroepen geraakten snel gevuld.
Sponsors doken her en der op, helpende handen verschenen als bij toverslag.
En toen was er ook nog Johan van Gorp, met hetzelfde "Wilde idee", al snel bereid zich met een ganse sliert bij ons aan te sluiten.

Jullie begonnen massaal onze warme actie voor  de vzw "Altijd Vrouw" te steunen.
Vaak véél meer dan 10 €.
112 Moedige motorrijdsters konden met trots het embleem op hun motor kleven.
229 Moedige supporters kregen hun embleem te pakken.

Gisteren realiseerden jullie één van onze dromen!
42 vrouwen aan het stuur en nog een heel aantal op de duozit.
Bijna 100 mannelijke supporters in de colonne.
4500 € voor "Altijd vrouw".
En vele nieuwe vriendschappen!

4500 X DANK JULLIE WEL!

Wat ons betreft is dit niet het einde, maar het begin van een mooie traditie! 

En daar ligt ge dan.......

Het verhaal van Marleen, motorrijdster en ex-kankerpatiënte,

En daar ligt ge dan in een ziekenhuisbed.  Aan het voeteinde het gezicht van een specialist die je nooit meer vergeet, nog minder zijn woorden: “Ge zijt hard ziek meisje, dat wordt vechten.”

En dat werd het, de hele zwik met alles erop en eraan.  Onderzoeken, operaties, chemo, meer onderzoeken, haaruitval, chemo 2,3,4……… mottig, zwak, lelijk, nagelpijnen, diarree, bestralingen, medicatie voor de maag, pillen voor de nieren, zelfs mijn tanden komen los ……………

Met mijn ogen toe dacht ik aan het leven dat ik tot dan toe leidde.  Regelmatig joggen, gezond eten, naar theater of rijdend op de moto ………..    ergens of nergens heen.
Het geronk van de motor, de klik met je voeten, je koude handen omklemmen het stuur, de wind op je lichaam door je lederen jas en stilte in je hoofd.
Waaaw, wat een zichten, wat een zaligheid, vertragen, optrekken, je hand gaat even omhoog als je een “soul-mate” passeert, verbondenheid, kortom Leven met een hoofdletter.

Zoveel jaren later voel ik de wind pal in m’n gezicht.
Gas geven, denk ik, al zijn het nu mijn benen die zo hard trappen als kan.
Mijn huidige moto heeft geen motor, maar ik leef.  Nog steeds.

Marleen Rens

Voor vrouwen zoals Marleen zet Altijd Vrouw zich in. 

Voor hen rijden we op 23/12/2017 naar Music for Life.

Moedige Motorrijdsters, Be There! 

Bang zijn en het toch doen

Inge is mijn motorvriendin van het éérste uur. Je krijgt van haar een verhaal over moed, grenzen verleggen en motorlessen toepassen in je dagelijkse leven.

Grappige verhalen

Ik: 'Ils, je briefje voor een Moedig Motorverhaal ligt al twee weken bovenop mijn To Do stapel, maar ik kan geen verhaal bedenken.'

Ils: 'Maar enfin Inge, ik kan er wel honderd bedenken. Weet je nog die keer dat we met onze motoren in de gietende regen voor een Zwitserse tunnel stonden? Dat licht wilde maar niet op groen springen en ondertussen werden wij zeiknat. Weet je nog dat die man niet uit zijn auto wilde komen..."es regnete stark,Ich werde nass "

Ik denk: 'Ja, dat weet ik nog, maar wat heeft dat met moed te maken?'

Ils: 'Of denk eens terug aan die man die met het schaamrood op zijn wangen kwam vragen of wij zijn barbecue wilden aanmaken.'

Hmmm, ja, dat herinner ik me. We waren gelijktijdig met de buurman op de camping gestart met de voorbereidingen. Ons vlees was al bijna klaar en de buurman was nog steeds aan het blazen en wapperen om het vuur aan te krijgen. Toen hij uiteindelijk onze hulp kwam vragen, pakte Ils een krant, vouwde er een rolletje van, stak het rolletje in de benzinetank van haar motor, ging naar zijn barbecue, schikte de kooltjes rond de krant en stak het vuur aan. Vijf minuten later waren zijn kooltjes aan het gloeien.

Een stoer verhaal is dat wel, maar weer denk ik: 'Wat heeft dat met moed te maken?' Dit zijn gewoon twee grappige verhalen uit de tijd dat we samen met de motor op reis gingen.

Wat is moed?

Mijn man en ik zijn pleegzorgers. Veel van de kinderen die bij ons terecht komen, hebben een serieuze 'tank-tas' met problemen. Een van de dingen waar deze kinderen vaak last van hebben is angst. We doen er alles aan om de kinderen over hun angsten heen te helpen en aan hun zelfvertrouwen te werken. In ons gezin is de definitie van moed: 'Bang zijn en het toch doen'.

Als ik aan deze definitie van moed denk, poppen direct een aantal situaties in mijn hoofd op:

• Op reis in Zweden stelt Ils voor om in de vrije natuur te kamperen, dat mag namelijk in dat land. Op een avond rijdt Ils een grindpad op, recht het onbekende bos in. Off-road rijden doe ik altijd met een bang hart. Ik krijg het Spaans benauwd van kuilen in de weg en modderpoelen. Maar ik bijt op mijn tanden en zet door. Op een open plek zetten we ons tentje op en koken we ons potje. Daarna begint Ils alles op te ruimen en tot mijn grote verbazing hangt ze de rugzak met het eten in een boom. Wanneer ik haar vraag waarom ze dat doet, vertelt ze over wilde dieren die op zoek zijn naar eten. Ik zeg niets en hou mij groot. Ik heb die nacht echter geen oog dicht gedaan, bij elk geritsel was ik weer ik klaarwakker. Ils lag naast mij heerlijk diep te slapen. Ik heb pas jaren later bekend dat ik toen zo bang was.

Onze slaapplek voor die nacht in Zweden 

• Nog zo'n fantastisch idee van Ils: 'Zullen we eens een reis maken naar Zwitserland en bergpassen rijden met de motor?' Om op te warmen deden we de 4 passentocht en om te eindigen de Stelvio pas met zijn 48 haarspeldenbochten. Ik heb tijdens die reis wel honderd keer gedacht: 'Als zij het kan, dan kan ik het ook'. En daarna op hoop van zegen teruggeschakeld, mijn motor de bocht in gestuurd en mijn ogen op het doel gehouden. Ik was elke keer weer verbaasd dat ik het overleefd had.

En ondanks alles, toch die rivierbedding in! 

Uit je comfortzone stappen

Moed zorgt er voor dat je uit je comfortzone stapt. Ja, het leven is veilig in je gouden kooi. Maar iets doen wat je een beetje beangstigt, is wat je helpt groeien en wat echte voldoening geeft. Bovendien groeit je zelfvertrouwen er van!

Elke keer als hier een crisispleegkindje gebracht wordt, denk ik: 'Help, dit kind is er erg aan toe. Dit is te moeilijk voor mij. Kan ik dit wel?' Daarna haal ik eens diep adem, smijt mij er volle gas in en hou mijn doel voor ogen: 'Dit kind weer op de baan krijgen.' Tot nu toe heb ik het altijd overleefd!

Benieuwd naar mijn blogs over het opvoeden van pleegkinderen, met vallen en opstaan, neem dan eens een kijkje op ingevandeweege.blog